Beton komórkowy, gazobeton (bia³y lub szary)
Dostêpny obecnie beton komórkowy nie jest ju¿ tym suporkiem sprzed lat. Gdy obalono mity o jego szkodliwo¶ci, zawojowa³ rynek.
Sk³adnikami betonu komórkowego s± : kruszywo piasek lub popio³y lotne,spoiwo cement i wapno oraz spulchniacz proszek lub pasta aluminiowa. Je¶li kruszywem jest wy³±cznie piasek, powstaje beton komórkowy nazywany popularnie bia³ym. Beton szary ma w swoim sk³adzie popio³y lotne.
Beton komórkowy produkowany jest w odmianach od 300 do 800. Im wy¿szej odmiany jest beton, tym ma lepsz± wytrzyma³o¶æ, ale gorsz± izolacyjno¶æ ciepln± i odwrotnie.
Ceramika
To najstarsze materia³y do budowy ¶cian domy jednorodzinne, które do tej pory nie straci³y na popularno¶ci. Ceramika to wypalana w wysokiej temperaturze glina. Ceg³y i pustaki ¶cienne wykonane z ceramiki charakteryzuj± siê wysok± wytrzyma³o¶ci±, nisk± nasi±kliwo¶ci± i du¿± odporno¶ci± na mróz. Mo¿na stwierdziæ, i¿ ¶ciany ceramiczne "oddychaj±" przepuszczaj±c parê wodna a nie zatrzymuj±c wilgoæ.
Obecnie wyró¿nia siê ceramiczne ceg³y pe³ne i dr±¿one (dziurawka lub kratówka). Te pierwsze s± ciê¿sze i gorzej izoluj± cieplnie. Ceg³y dr±¿one s± l¿ejsze (choæ bardziej kruche), wiêksze i charakteryzuj± siê lepszymi parametrami cieplnymi.
Z ceramiki mo¿na wznosiæ ¶ciany dwu- lub trójwarstwowe. Grubo¶æ pustaka ceramicznego w przypadku ¶ciany dwuwarstwowej wynosi od 19 do 29 cm. Jako izolacjê najczê¶ciej stosuje siê styropian o grubo¶ci 12 cm. W ¶cianie trójwarstwowej mo¿na dodatkowo zastosowaæ klinkierowe ceg³y elewacyjne o grubo¶ci od 9 do 12 cm.
Wad± ¶cian wykonanych z ceramiki jest ich ciê¿ar. G³ówne zalety oprócz wymienionych to: dobra izolacyjno¶æ akustyczna, du¿a wytrzyma³o¶æ konstrukcyjna, twardo¶æ (mo¿liwy monta¿ np. ciê¿kich szafek), ni¿sza nasi±kliwo¶æ (w porównaniu do ceramiki poryzowanej lub gazobetonu). Istnieje te¿ konieczno¶æ stosowania dodatkowej termoizolacji. Domki jednorodzinne z ceramiki \tradycyjnej\ bêdzie z pewno¶ci± solidny, cichy i zdrowy.
Ceramika poryzowana
¦ciany z ceramiki poryzowanej charakteryzuj± siê znacznie lepszymi parametrami izolacyjnymi w porównaniu do ¶cian wykonanych z ceramiki tradycyjnej. Ceg³y i pustaki z ceramiki poryzowanej wykonuje siê z gliny wymieszanej z m±czk± drzewn± lub trocinami. W trakcie wytwarzania ceramiki poryzowanej ca³kowicie spalane s± zawarte w glinie dodatki tworz±c charakterystyczne mikropory wype³nione powietrzem.
Zalet± stosowania elementów konstrukcyjnych z ceramiki poryzowanej jest mo¿liwo¶æ wnoszenia ¶cian jednowarstwowych. ¦ciany te maj± grubo¶æ 37-51 cm. Oczywi¶cie mo¿na równie¿ wnosiæ ¶ciany dwu- i trójwarstwowe. W przypadku ¶cian dwuwarstwowych warstwa styropianu nie powinna byæ mniejsza jak 8 cm, a w przypadku ¶cian trójwarstwowych: 6 cm.
Pustaki i ceg³y poryzowane maj± nisk± wagê i ³atwo mo¿na je ci±æ. Niestety przeciwnie do ceramiki tradycyjnej ³atwo siê krusz± (trzeba uwa¿aæ podczas transportu i budowie ¶ciany oraz monta¿u szafek lub ciêzkich rzeczy na ¶cianach). Maj± gorsze parametry akustyczne - co nie jest bez znaczenia w okolicach ruchliwych ulic. Pustaki takie - "boir±" wodê znaczy s± do¶æ nasi±kliwe - (przez mikro pory pustaki te zachowuj± siê niemal jak g±bka ) Co mo¿e bæ przyczyna pewnych problemów w razie awari lub zawilgocenia ¶ciany. Ceramika porotyzowana ma mniejsz± wytrzyma³o¶æ konstrukcyjn± ni¿ tradycyjna ceramika - czasem nale¿y stosowac dodatkowe s³upy lub trzpienie jako wzmocnienia w ¶cianach. Podczas murowania ¶cian jednowarstowych powinno siê stosowaæ specjalna zaprawê ciep³ochronn±. Mimo zapewnieñ producentów technologia pióro / wpust - nie zdaje egzaminu - powstaj± rozszczelnienia i spêkania muru z powodu braku pionowych spoin (nale¿y dozbrajaæ mury, a to siê mija trochê z celem i za³o¿eniami)
Szkielet drewniany
Podstaw± konstrukcji jest drewniany szkielet ¶cian, stropu i dachu stawiany na tradycyjnych fundamentach lub p³ycie fundamentowej. Do szkieletu przybija siê poszycie z p³yt lub desek, wewn±trz i na zewn±trz budynku uk³ada siê warstwy izolacji termicznej we³ny mineralnej, paroizolacji, wiatroizolacji oraz (zakrywane potem) elementy instalacji elektrycznych i sanitarnych. Podstawow± konstrukcjê domu szkieletowego wykonuje siê ze s³upków drewnianych o wym. 3,8x14cm, w rozstawie osiowym co 40 lub 60cm z wype³nieniem z we³ny mineralnej. S³upki konstrukcji ³±cz± podwalinê (doln± belkê) z oczepem górnym ¶ciany. Jako poszycie zewnêtrzne konstrukcji ¶cian stosuje siê sklejkê wodoodporn± lub p³ytê OSB – usztywniaj±c ca³± konstrukcjê. Wiatroizolacjê stanowi papier bitumizowany, klejony do zewnêtrznego poszycia lub folia wiatroizolacyjn±. Dodatkowo aby np. wykonaæ tynk - ¶ciany moga byc ocieplone od zewn±trz styropianem z drena¿em przeciwwilgociowym. Belki stropowe opiera siê na podwojonym oczepie (2x 14x4cm) wieñcz±cym s³upki drewniane. Konstrukcjê stropu stanowi± zwykle belki w rozstawie, co 40 cm na przemian z pasem dolnym wi±zara dachowego.
Szkielet stalowy
Konstrukcj± no¶n± domu s± zimnogiête elementy stalowe zrobione z ocynkowanych blach o grubo¶ci od 0,9 do 1,5 mm. £±czy siê je w panele, które tworz± konstrukcjê ¶cian. Szkielet mocuje siê do fundamentu ¶rubami i wstrzeliwanymi gwo¼dziami. Tak samo robi siê d¼wigary dachowe. Wszystkie te elementy powstaj± w fabryce. Gotowe przyje¿d¿aj± na plac budowy, gdzie montuje siê je na przygotowanych wcze¶niej fundamentach. Wylanie fundamentów to jedyna mokra praca na budowie.
Stal przed korozj± chroni pow³oka cynkowa. Drobne ciêcia mo¿na robiæ pi³± do ciêcia metalu, która nie uszkadza pow³oki.
Zalety technologii szkieletowych:
Dom w tej technologii ma jednak tez sporo wad:
To najstarszy sposób budowania. Dzi¶ buduje siê domy z bali o grubo¶ci 6-9 cm lub z okr±glaków (z sosny, ¶wierku, jod³y, modrzewia).
Konstrukcja zrêbowa (zwana tak¿e konstrukcj± wêg³ow±, konstrukcj± wieñcow±, na zr±b lub na zamek)
Wykonywana jest z bali ró¿nej wysoko¶ci, poniewa¿ bale pozyskiwane s± z k³ód tartacznych, a te s± o ró¿nych ¶rednicach. Pierwsza warstwa bali zwana podwalin± mocowana jest do fundamentu za pomoc± kotew. £±czenie bali w naro¿nikach wykonane jest na jaskó³czy ogon, a pomiêdzy sob± bale osadzone s± w ten sposób, ¿e w dolnej czê¶ci bala wykonane jest wyciêcie w kszta³cie trójk±ta, co powoduje zachodzenie bala na bal. Dodatkowo ¶ciany s± dyblowane ko³kami z drewna li¶ciastego. Budowa ¶cian w konstrukcji wieñcowej polega na tym, ¿e bale uk³ada siê poszczególnymi warstwami na ca³ej d³ugo¶ci ¶cian. Do budowy u¿ywa siê drewna sosnowego lub ¶wierkowego o naturalnej wilgotno¶ci. W tej technologii mo¿na wykonaæ w naro¿nikach tzw. ostatki (elementy ozdobne) wystaj±ce poza naro¿nik ¶ciany. Przy po³±czeniu na “jaskó³kê” wystaj±ca czê¶æ po³±czenia (ok. 5 cm) poza naro¿nik lub tzw. d³ugi wêgie³ (wystaj±cy bal ok. 20 cm poza naro¿nik).
Konstrukcja sumikowo-³±tkowa
Jest to konstrukcja system ¶cian z bali i desek - sk³ada siê z pionowych s³upków z poziomych elementów, zw. sumikami, wpuszczonych w wy¿³obione pazy s³upów naro¿nych i po¶rednich, zw. ³±tkami. Sumiki u³o¿one jeden na drugim wype³niaj± przestrzeñ miêdzy ³±tkami. £±tki i sumiki opieraj± siê zwykle na zwêg³owanej podwalinie, gór± zwi±zane s± wieñcem oczepów. Wêgary otworów takich ¶cian tworz± ³±tki ustawione b±d¼ na wysoko¶æ ca³ej ¶ciany, b±d¼ tylko otworu bali, usztywnionych w naro¿ach zastrza³ami. Deskowanie mo¿e zostaæ wykonane jako jedno- lub dwustronne. Przestrzeñ pomiêdzy ok³adzinami mo¿e byæ wype³nia materia³em izolacyjnym.